Toeval of lot: waarom ik doe wat ik doe 

Puur toeval. Of als je niet gelooft in toeval; dan ben ik door een hogere macht richting de marketing gestuurd. En waarom ik dat ergens ook nog wel wil geloven, deel ik aan het einde nog met je, maar daarvoor moet je eerst mijn hele verhaal kennen.

Huilende havo leraren en de valsnelheid van een veertje

De operatiekamer in, dát is wat ik jarenlang wilde. Waarom? Eigenlijk geen idee hoe dat zo is gekomen. Misschien door het kijken van ziekenhuisseries waarna ik dacht; dat wil ik! Maar dát ik het wilde, dat wist ik. Jarenlang. En dus stortte ik me tijdens mijn havo-jaren op de zogenaamde bèta vakken: wiskunde, natuurkunde en scheikunde, vooral tot groot verdriet van mijn leraren van toen. Want jongens wat was het moeilijk voor hen om mij ook maar íets te leren over de valsnelheid van een veertje.

Operatie voor mijn gebroken tienerhart

Uiteindelijk kon de vlag uit bij zowel mij als de leraren: ik was geslaagd! Om vervolgens niet aangenomen te worden op de opleiding tot operatiekamerassistente. Geen opleiding dus. Een tussenjaar in Australië bestond toen nog niet: niet in het echt, niet op social media (daar hadden we nog nooit van gehoord) en niet in mijn brein. De enige optie die logisch voelde voor mij destijds: een andere studie doen en het jaar erop nog een keer proberen ingeloot te worden. En wel een technische studie uiteraard want die ‘Jantje van 25 kilo wordt op een slee een helling van 6% opgetrokken door zijn vader, hoeveel planken van 40cm2 zijn er nodig om een slee voor zijn zusje te bouwen’ vraagstukken had ik natuurlijk niet voor niks door geploeterd. Dus: Technische Bedrijfskunde werd het. Lekker breed, dus mocht dat alsnog iets zijn wat ik leuk vond dan kon ik daar gewoon mee verder.

Licht aan het eind van de tunnel waarvan ik de inhoud nooit wiskundig zou kunnen berekenen

Breed was de opleiding zeker, maar hee, je verwacht het niet: de natuurkundige vraagstukken werden alleen maar moeilijker dan Jantje op zijn slee! En wat je ook niet verwacht: ik snapte er nog steeds geen snars van. God wat was ik blij toen dat jaar het ‘bedrijfskundige’ kwartaal aanbrak met vakken als Engels, Nederlands én, jawel, communicatie, PR en marketing.

And then she heard the angels sing!

Ding ding ding: and then she heard the angels sing! Ik deed ineens iets wat ik zowaar goed kon! Ik snapte het, het ging me makkelijk af en vond het ook nog leuk! Eureka! Dus toen het laatste kwartaal aanbrak en ik weer terug de natuurkundige vergelijkingen in werd geslingerd met een kracht die ik zelf niet zou kunnen berekenen wist ik: ik kap hiermee en ik ga die marketinghoek eens verder bekijken.

Marketing prinses in het Princess Marketing Team

Hbo Communicatie werd het met een minor in Strategische Marketing. Een stage bij Princess volgde, die van Aad Ouborg – ondernemer en marketeer pur sang – en toen wist ik het al helemaal: dit is mijn wereld! De creativiteit, de kracht van taal, design, het delen van een boodschap, het vertalen van een merk: in mijn hoofd voelt het tot op de dag van vandaag als het spannendste werkgebied dat barst van de oneindige mogelijkheden. Daar moet de natuurkundige formule nog voor worden uitgevonden. Of, zoals Mean Girl Lindsay Lohan in de gelijknamige film zegt; ‘the limit does not exist!’. (Sorry mannen die deze referentie niet snappen, Google maar.)

Google maar. Ook zo’n zin die nog niet bestond in de tijd dat ik in de valsnelheid van het veertje dook. Hoe had ik toen ook kunnen weten dat dat zo’n belangrijk onderdeel van mijn werk zou worden? Niet. Het bestond nog niet, kijk maar naar dit artikel, dit vond ik net via ChatGPT. Dat ook nog niet bestond 3 jaar geleden, maar waar ik nu niet meer zonder kan. Snap je wat ik wilde zeggen met die oneindige mogelijkheden?

Het maakt mijn vak het mooiste wat er is als je het mij vraagt. De diversiteit, de kans om creatief te zijn en dat vrije denken in te zetten om bedrijven verder te helpen. Oh en de analytische kant heb ik niet helemaal verloren hoor, mijn Wiskundeleraar is niet helemaal voor Jan Doedel grijs geworden toen hij me statistiek en analyseren leerde. Want je maakt me niet blijer dan aan het begin van de maand wanneer de nieuwe website statistieken bekend gemaakt worden. Dat ik kan berekenen hoeveel procent extra bezoekers ik heb gecheft voor mijn klanten. Of wanneer ik zie dat mijn doorklikpercentage op een landingspagina hoger ligt dan gemiddeld.

Antwoord op de teaser - was het God of het lot?

Goed. Ik vind het leuk dus, wat ik nu doe. En dan nu, waarom ik toch ook een beetje neig te geloven dat het lot, God of het universum (net waar je in gelooft) me deze kant op gestuurd heeft. Dat heeft alles te maken met de 8-jarige Daniëlle. Zij genoot namelijk van vakanties! En niet een beetje, maar intens. De ultieme vrijheid van lekker buiten kunnen leven, het ontdekken van nieuwe plekken, de zon op mijn gezicht: het waren weken van hemel op aarde voor mij. En toen dacht ik al – en riep ik tegen mijn ouders: “ik wil later in het buitenland wonen! In Frankrijk zelfs, dáár wil ik wonen!”. Goed, m’n ouders wil ik op dat vlak echt wel even gelijk geven dat ze me sceptisch aankeken: Frankrijk zou misschien niet de meest verwelkomende optie zijn geweest voor iemand die in die taal alleen de weg kan vragen en een bolletje aardbeienijs kan bestellen.

Maar Zuid-Afrika, Albanië, Spanje, Griekenland en Thailand waren dat wél. En dat zijn de plekken waar ik al heb mogen wonen, voor kortere of langere periode. Dankzij mijn werk, dat ik overal ter wereld kan doen. Dat geldt voor een operatiekamer toch nét wat minder. Dus toeval of lot, universum of God: wat het ook is, ik ben er dankbaar voor en ik zou niet anders willen.

Het verhaal in plaatjes

1994 - Ik denk dat de wens om langer in het buitenland te zijn begon bij onze vakanties. Ik voelde me dan altijd zo fijn, rustig en gelukkig en weet nog wel dat ik altijd heel verdrietig was als we weer terug naar Nederland gingen.

2008/2009 - Het marketingteam van Princess in 2008, hier ontdekte ik écht hoe marketing kan werken als je het goed doet. Het was bikkelen, maar wat was het ook ontzettend gaaf om mee te maken!

2022 - Na de coronajaren is het zover, ik kan ein-de-lijk mijn grote kinderdroom realiseren: voor een langere periode werken en wonen in het buitenland! Zuid-Afrika (waar ik een enorme liefde voor heb) is de logische keuze in de Europese wintermaanden. Dit was het dakterras van mijn coliving in Kaapstad. I mean. Als je een betere plek weet voor aan het eind van je werkdag hoor ik het graag!

2023 - Ik woonde toen een maand in Tirana, Albanië. Via-via werd ik benaderd door een Albanees YouTube kanaal met 2,1 miljoen (!!) abonnees om te vertellen hoe het is voor digital nomads in Albanië. 15 minutes of fame op het internationale nieuws: check! (Ik heb het al eerder gedeeld op socials, maar voor wie dat gemist heeft: hier bekijk je mijn moment op het Albanese nieuws.)

2023 - Dit blijft ultiem geluk voor mij: na mijn werk landen ontdekken. Dit was de kust bij Athene want wat is Europa toch ook écht prachtig. Ja ik ga hier niet veel meer over zeggen, de foto spreekt voor zich lijkt me.

2025 - En ook dit jaar had ik al vroeg geluk: mijn droom om elk jaar minimaal 1 nieuw land te ontdekken haalde ik al in februari. Met Alieke van Working Remotely verbleef ik voor een aantal weken in Marokko. En mijn marketingwerk? Dat ging gewoon door. Ook in de medina van het kustplaatsje Essaouira. Pinch me please, hoe is dit mijn leven geworden.